Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Secundus Samuelis - 12
Secundus Samuelis
Nova Vulgata Torna al libro
Interconfessionale
Nova Vulgata
12
12,1Misit ergo Dominus Nathan ad David. Qui cum venisset ad eum, dixit ei: «Duo viri erant in civitate una, unus dives et alter pauper.
Interconfessionale
2SamIl Signore mandò il profeta Natan da Davide. Natan andò e gli disse:
— In una città vivevano due uomini, uno ricco e l’altro povero.
— In una città vivevano due uomini, uno ricco e l’altro povero.
Rimandi
12,1-6
impiego di una storia 14,4-11.
12,1
mandò Natan Sal 51,1. — un ricco e un povero Lc 16,19-20.
Nova Vulgata
12,3Pauper autem nihil habebat omnino praeter ovem unam parvulam, quam emerat et nutrierat, et quae creverat apud eum cum filiis eius simul de pane illius comedens et de calice eius bibens et in sinu illius dormiens; eratque illi sicut filia.
Interconfessionale
2Sam12,3Il povero aveva soltanto una pecorella che aveva comprato e allevato con cura. La pecorella era cresciuta in casa insieme con lui e con i suoi figli. Egli le dava bocconi del suo pane, la faceva bere alla sua tazza, la teneva a dormire accanto a sé. Per lui era come una figlia.
Nova Vulgata
12,4Cum autem peregrinus quidam venisset ad divitem, parcens ille sumere de ovibus et de bobus suis, ut exhiberet convivium peregrino illi, qui venerat ad se, tulit ovem viri pauperis et praeparavit cibos homini, qui venerat ad se».
Interconfessionale
2Sam12,4Un giorno, un ospite di passaggio giunse in casa dell’uomo ricco. Per preparargli il pranzo egli si guardò bene dal prendere una delle sue pecore o dei suoi buoi. Portò via la pecorella dal povero e la cucinò per l’ospite.
Nova Vulgata
12,5Iratus autem indignatione David adversus hominem illum nimis dixit ad Nathan: «Vivit Dominus, quoniam filius mortis est vir, qui fecit hoc;
Interconfessionale
2Sam12,5Davide andò su tutte le furie contro quell’uomo:
— Giuro per il Signore, — disse a Natan, — che un uomo che fa così merita la morte.
— Giuro per il Signore, — disse a Natan, — che un uomo che fa così merita la morte.
Nova Vulgata
12,7Dixit autem Nathan ad David: «Tu es ille vir! Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ego unxi te in regem super Israel et ego erui te de manu Saul;
12,7Dixit autem Nathan ad David: «Tu es ille vir! Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ego unxi te in regem super Israel et ego erui te de manu Saul;
Interconfessionale
2Sam— Quell’uomo sei tu, — gli disse Natan. E aggiunse:
— Ascolta quel che ti dice il Signore Dio d’Israele: «Io ti ho consacrato re d’Israele e ti ho liberato dagli attacchi di Saul.
— Ascolta quel che ti dice il Signore Dio d’Israele: «Io ti ho consacrato re d’Israele e ti ho liberato dagli attacchi di Saul.
Nova Vulgata
12,8et dedi tibi domum domini tui et uxores domini tui in sinu tuo dedique tibi domum Israel et Iudae et, si parva sunt ista, adiciam tibi multo maiora.
Nova Vulgata
12,9Quare ergo contempsisti verbum Domini, ut faceres malum in conspectu eius? Uriam Hetthaeum percussisti gladio et uxorem illius accepisti uxorem tibi et interfecisti eum gladio filiorum Ammon.
Nova Vulgata
12,10Quam ob rem non recedet gladius de domo tua usque in sempiternum, eo quod despexeris me et tuleris uxorem Uriae Hetthaei, ut esset uxor tua.
Interconfessionale
2Sam12,10Poiché tu mi hai disprezzato e hai preso in moglie la sposa di Uria l’Ittita, la tua famiglia sarà per sempre colpita da morti violente».
Nova Vulgata
12,11Itaque haec dicit Dominus: Ecce ego suscitabo super te malum de domo tua et tollam uxores tuas in oculis tuis et dabo proximo tuo, et dormiet cum uxoribus tuis in oculis solis huius.
Interconfessionale
2SamNatan disse ancora: — Così dice il Signore: «Dalla tua stessa famiglia ti procurerò sventure; sotto i tuoi occhi prenderò le tue mogli e le darò a un altro che si unirà a loro alla luce del sole.
Nova Vulgata
12,12Tu enim fecisti abscondite; ego vero faciam istud in conspectu omnis Israel et in conspectu solis».
Interconfessionale
2Sam12,12Tu hai agito di nascosto, io invece agirò alla luce del sole, davanti a tutti gli Israeliti».
Nova Vulgata
12,13Et dixit David ad Nathan: «Peccavi Domino». Dixitque Nathan ad David: «Dominus quoque transtulit peccatum tuum; non morieris.
12,13Et dixit David ad Nathan: «Peccavi Domino». Dixitque Nathan ad David: «Dominus quoque transtulit peccatum tuum; non morieris.
Nova Vulgata
12,14Verumtamen quoniam blasphemare fecisti inimicos Domini propter hoc, filius, qui natus est tibi, morte morietur».
Interconfessionale
2Samtuttavia, poiché hai offeso gravemente il Signore, il bambino che ti è nato morirà.
Nova Vulgata
12,15Et reversus est Nathan domum suam.
Percussitque Dominus parvulum, quem peperat uxor Uriae David, et graviter aegrotavit;
Percussitque Dominus parvulum, quem peperat uxor Uriae David, et graviter aegrotavit;
Interconfessionale
2Sam12,15Dopo che Natan se ne fu andato, il Signore colpì con una grave malattia il bambino che la moglie di Uria aveva generato a Davide.
Nova Vulgata
12,16deprecatusque est David Dominum pro parvulo et ieiunavit David ieiunio et ingressus domum pernoctabat iacens super terram.
Nova Vulgata
12,17Steterunt autem seniores domus eius iuxta eum cogentes eum, ut surgeret de terra; qui noluit neque comedit cum eis cibum.
Nova Vulgata
12,18Accidit autem die septima, ut moreretur infans. Timueruntque servi David nuntiare ei quod mortuus esset parvulus; dixerunt enim: «Ecce, cum parvulus adhuc viveret, loquebamur ad eum, et non audiebat vocem nostram. Nunc quomodo dicemus: “Mortuus est puer”? Peius patrabit!».
Interconfessionale
2Sam12,18Dopo una settimana il bambino morì. I servi non sapevano come dargli la notizia. Dicevano tra loro: «Non ascoltava i nostri consigli quando il bambino era in vita, se ora gli diciamo che è morto, potrebbe fare un gesto disperato».
Nova Vulgata
12,19Cum ergo vidisset David servos suos mussitantes, intellexit quod mortuus esset infantulus dixitque ad servos suos: «Num mortuus est puer?». Qui responderunt ei: «Mortuus est».
Interconfessionale
2Sam12,19Davide si accorse che si consultavano tra loro e capì che il bambino era morto.
— È morto? — domandò.
— Sì, — gli risposero.
— È morto? — domandò.
— Sì, — gli risposero.
Nova Vulgata
12,20Surrexit igitur David de terra et lotus unctusque est; cumque mutasset vestem, ingressus est domum Domini et adoravit et venit in domum suam petivitque, ut ponerent ei panem, et comedit.
12,20Surrexit igitur David de terra et lotus unctusque est; cumque mutasset vestem, ingressus est domum Domini et adoravit et venit in domum suam petivitque, ut ponerent ei panem, et comedit.
Interconfessionale
2Sam12,20Allora Davide si alzò da terra, si lavò, si profumò e si cambiò gli abiti. Andò nel santuario del Signore a pregare, poi tornò a casa, ordinò il pranzo e mangiò.
Nova Vulgata
12,21Dixerunt autem ei servi sui: «Quid est quod fecisti? Propter infantem, cum adhuc viveret, ieiunasti et flebas; mortuo autem puero, surrexisti et comedisti panem».
Interconfessionale
2Sam12,21I servi gli domandarono:
— Come mai, quando il bambino era vivo digiunavi e piangevi e ora che è morto ti sei risollevato e mangi? Non riusciamo a comprendere questo tuo modo di agire.
— Come mai, quando il bambino era vivo digiunavi e piangevi e ora che è morto ti sei risollevato e mangi? Non riusciamo a comprendere questo tuo modo di agire.
Nova Vulgata
12,22Qui ait: «Propter infantem, dum adhuc viveret, ieiunavi et flevi. Dicebam enim: Quis scit, si forte miserebitur mei Dominus, et vivet infans?
Interconfessionale
2Sam12,22— Finché il bambino era in vita, — rispose Davide, — digiunavo e piangevo pensando: «Chi sa! forse il Signore avrà pietà e lo farà guarire».
Nova Vulgata
12,23Nunc autem, quia mortuus est, quare ieiuno? Numquid potero revocare eum amplius? Ego vadam magis ad eum, ille vero non revertetur ad me».
Nova Vulgata
12,24Et consolatus est David Bethsabee uxorem suam ingressusque ad eam dormivit cum ea, quae genuit filium; et vocavit nomen eius Salomon. Et Dominus dilexit eum
12,24Et consolatus est David Bethsabee uxorem suam ingressusque ad eam dormivit cum ea, quae genuit filium; et vocavit nomen eius Salomon. Et Dominus dilexit eum
Interconfessionale
2Sam12,24Davide confortò sua moglie Betsabea. Si unì a lei ed ebbe un altro figlio che chiamò Salomone. Il Signore amò il bambino
Nova Vulgata
12,25misitque in manu Nathan prophetae et vocavit nomen eius Iedidia (id est Amabilis Domino) propter Dominum.
Interconfessionale
2Sam12,25e lo fece sapere a Davide per mezzo del profeta Natan. Per questo al bambino fu dato anche il nome di Iedidià (Caro al Signore).
Interconfessionale
2Sam12,26Nel frattempo Ioab attaccò Rabbà, capitale degli Ammoniti e s’impadronì della residenza del re.
Nova Vulgata
12,27Misitque Ioab nuntios ad David dicens: «Dimicavi adversum Rabba et cepi urbem aquarum;
Interconfessionale
2SamMandò messaggeri a Davide per annunziargli: «Mi sono impadronito della parte bassa della città di Rabbà.
Nova Vulgata
12,28nunc igitur congrega reliquam partem populi et obside civitatem et cape eam, ne, cum a me capta fuerit urbs, nomine meo vocetur».
Interconfessionale
2Sam12,28Raduna il resto dell’esercito e vieni a concludere l’assedio. Altrimenti, se termino io la conquista, la vittoria porterà il mio nome».
Nova Vulgata
12,29Congregavit itaque David omnem populum et profectus est adversum Rabba; cumque dimicasset, cepit eam.
Interconfessionale
2Sam12,29Davide radunò l’esercito, partì per Rabbà, prese il comando della battaglia e conquistò la città.
Nova Vulgata
Et tulit diadema Melchom de capite eius, pondo auri talentum, habens gemmam pretiosissimam, quod venit super caput David. Sed et praedam civitatis asportavit multam valde,
Interconfessionale
2SamLa statua del dio degli Ammoniti, Milcom, aveva una corona d’oro che pesava circa trentacinque chili e una pietra preziosa di gran pregio. Davide ne fece un ornamento per la sua corona. Inoltre portò via dalla città un immenso bottino.
Nova Vulgata
populum quoque eius educens condemnavit ad operam lapicidinarum et ad secures et dolabras ferreas et transtulit eos ad opus laterum; sic fecit universis civitatibus filiorum Ammon. Et reversus est David et omnis exercitus Ierusalem.
Interconfessionale
2Sam12,31Deportò gli abitanti della città, li sottopose a lavori forzati con seghe, picconi e scuri di ferro e li mandò nelle fornaci a fabbricare mattoni. Allo stesso modo trattò le altre città degli Ammoniti; poi ritornò con tutto l’esercito a Gerusalemme.